ORĘDZIE MATKI BOŻEJ, LA SALETTE, r. 1864
zwane także
SEKRETEM Z LA SALETTE
(Jest to tÅ‚umaczenie tekstu sekretu powierzonego przez NajÅ›wiÄ™tszÄ… DziewicÄ™ Melanii Calvat 19 wrzeÅ›nia 1846 r., który zostaÅ‚ opublikowany 15 listopada 1879 r. z "Imprimatur" biskupa diecezji Lecce /WÅ‚ochy)
Melanio, to, co mówiÄ™ tobie teraz, nie pozostanie na zawsze tajemnicÄ…: możesz to podać do publicznej wiadomoÅ›ci w roku 1858.
Księża, sÅ‚udzy mego Syna, księża, z powodu zÅ‚ego życia, lekceważącego i bluźnierczego sprawowania Å›wiÄ™tych Tajemnic, z powodu zamiÅ‚owania do pieniÄ™dzy, zamiÅ‚owania do zaszczytów i przyjemnoÅ›ci, księża stali siÄ™ Å›ciekiem nieczystoÅ›ci. Tak duchowni zasÅ‚ugujÄ… na pomstÄ™ i pomsta zawisÅ‚a nad ich gÅ‚owami. Biada księżom i osobom Bogu poÅ›wiÄ™conym, które swÄ… niewiernoÅ›ciÄ… i zÅ‚ym życiem krzyżujÄ… na nowo mego Syna! Grzechy osób Bogu poÅ›wiÄ™conych woÅ‚ajÄ… do Nieba i przyzywajÄ… pomstÄ™, i oto pomsta czeka u ich drzwi, ponieważ nie ma nikogo, kto by bÅ‚agaÅ‚ o miÅ‚osierdzie i przebaczenie dla ludu, nie ma już dusz szlachetnych, nie ma już osób godnych zÅ‚ożyć niepokalanÄ… OfiarÄ™ Przedwiecznemu dla uproszenia Å‚aski dla Å›wiata.
Bóg przygotowuje uderzenie, jakiego jeszcze nie byÅ‚o.
Biada mieszkaÅ„com ziemi! Miara gniewu Bożego wyczerpuje siÄ™ i nikt nie bÄ™dzie mógÅ‚ uciec spod tylu nieszczęść, które spadnÄ… wszystkie naraz.
PrzeÅ‚ożeni, przewodnicy Ludu Bożego, zaniedbali modlitwÄ™ i pokutÄ™ i szatan zaciemniÅ‚ ich umysÅ‚y; stali siÄ™ oni tymi bÅ‚Ä™dnymi gwiazdami, które starodawny diabeÅ‚ strÄ…ci swym ogonem na zatracenie. Bóg dopuÅ›ci, by starodawny wąż zasiaÅ‚ podziaÅ‚y miÄ™dzy panujÄ…cymi we wszystkich spoÅ‚eczeÅ„stwach i we wszystkich rodzinach; ludzie bÄ™dÄ… znosili udrÄ™ki fizyczne i moralne: Bóg pozostawi ich samym sobie i zeÅ›le kary, które bÄ™dÄ… nastÄ™pować jedne po drugich przez ponad 35 lat.
SpoÅ‚eczeÅ„stwo jest w przededniu klÄ™sk i wielkich wydarzeÅ„. Trzeba siÄ™ spodziewać, że nadchodzi czas, kiedy rzÄ…dy obejmie żelazna rózga i kiedy siÄ™ bÄ™dzie piÅ‚o z kielicha gniewu Bożego.
Niech namiestnik mego Syna, Najwyższy Pasterz Pius IX, nie opuszcza Rzymu po roku 1859, lecz niech będzie mocny i prawy i niech walczy bronią wiary i miłości: Ja będę z nim.
Niech nie ufa Napoleonowi; jego serce jest podwójne, a kiedy zechce być naraz papieżem i cesarzem, szybko Bóg odwróci siÄ™ od niego. On jest jak ten orzeÅ‚, który chcÄ…c ciÄ…gle wzbijać siÄ™ w górÄ™, spadnie pod mieczem, którego sam chciaÅ‚ użyć, by zmusić ludy do uznania jego wielkoÅ›ci.
Italia zostanie ukarana za swÄ… pysznÄ… chęć zrzucenia jarzma Pana nad pany; również ona zostanie wciÄ…gniÄ™ta w wojnÄ™; krew bÄ™dzie pÅ‚ynąć ze wszystkich stron, koÅ›cioÅ‚y zostanÄ… zamkniÄ™te lub sprofanowane; księża, zakonnicy zostanÄ… wypÄ™dzeni, bÄ™dÄ… zabijani, i to zabijani Å›mierciÄ… okrutnÄ….
Wielu porzuci wiarÄ™, a liczba księży i zakonników, którzy wyrzeknÄ… siÄ™ prawdziwej religii, bÄ™dzie wielka; miÄ™dzy nimi znajdÄ… siÄ™ i biskupi.
Niech papież strzeże siÄ™ tych, którzy bÄ™dÄ… czynić cuda, albowiem przyszedÅ‚ czas, kiedy najbardziej zdumiewajÄ…ce zjawiska bÄ™dÄ… siÄ™ wydarzać na ziemi i w powietrzu.
W roku 1864 Lucyfer, a z nim wielka liczba demonów, zostanie wypuszczony z piekÅ‚a. Krok po kroku obalÄ… oni wiarÄ™ nawet u osób poÅ›wiÄ™conych Bogu i tak je zaÅ›lepiÄ…, że wyjÄ…wszy przypadki szczególniejszej Å‚aski, te osoby przejmÄ… siÄ™ duchem zÅ‚ych anioÅ‚ów; wiele domów zakonnych caÅ‚kowicie straci wiarÄ™ i doprowadzi do zguby wiele dusz.
ZÅ‚e książki zalejÄ… Å›wiat i duchy ciemnoÅ›ci wszÄ™dzie rozszerzać bÄ™dÄ… powszechne rozluźnienie w tym wszystkim, co dotyczy sÅ‚użby Bożej; bÄ™dÄ… one miaÅ‚y wielkÄ… wÅ‚adzÄ™ nad naturÄ…; powstanÄ… koÅ›cioÅ‚y w sÅ‚użbie zÅ‚ych duchów. BÄ™dÄ… one przenosić ludzi z miejsca na miejsce, nawet duchownych, ponieważ nie bÄ™dzie nimi powodować dobry duch Ewangelii, który jest duchem pokory, miÅ‚oÅ›ci i gorliwoÅ›ci ku chwale Boga. BÄ™dzie siÄ™ wskrzeszać zmarÅ‚ych i sprawiedliwych (to znaczy, że ci zmarli bÄ™dÄ… przyjmować postać dusz sprawiedliwych, które żyÅ‚y na ziemi, aby tym lepiej zwodzić ludzi; ci pozornie wskrzeszeni zmarli, którzy nie bÄ™dÄ… niczym innym, jak tylko demonami pod ich postaciÄ…, bÄ™dÄ… gÅ‚osić innÄ… EwangeliÄ™, sprzecznÄ… z prawdziwÄ… EwangeliÄ… Jezusa Chrystusa, bÄ™dÄ… negować istnienie Nieba, także istnienie piekÅ‚a. Wszystkie te dusze bÄ™dÄ… siÄ™ ukazywać jako zjednoczone ze swymi ciaÅ‚ami). Na każdym miejscu bÄ™dÄ… siÄ™ dziaÅ‚y zjawiska niezwykÅ‚e, ponieważ prawdziwa wiara wygasÅ‚a i faÅ‚szywe Å›wiatÅ‚o oÅ›wieca Å›wiat.
Biada tym książętom KoÅ›cioÅ‚a, którzy bÄ™dÄ… zajÄ™ci jedynie gromadzeniem bogactw, dbaÅ‚oÅ›ciÄ… o swój autorytet i pysznÄ… dominacjÄ….
Namiestnik mego Syna bÄ™dzie musiaÅ‚ wiele wycierpieć, ponieważ na jakiÅ› czas KoÅ›cióÅ‚ zostanie poddany wielkim przeÅ›ladowaniom; bÄ™dzie to czas ciemnoÅ›ci. KoÅ›cióÅ‚ bÄ™dzie przechodziÅ‚ straszliwy kryzys.
Gdy święta wiara Boża zostanie zapomniana, każdy będzie chciał kierować się własnym widzimisię i być wyższym od podobnych sobie. Będzie się lekceważyć władze cywilne i kościelne. Porządek i wszelka sprawiedliwość zostaną podeptane.
BÄ™dzie siÄ™ widziaÅ‚o tylko zabójstwa, nienawiść, zawiść, kÅ‚amstwo i niezgodÄ™, bez miÅ‚oÅ›ci ojczyzny i bez miÅ‚oÅ›ci rodziny.
Ojciec święty wiele ucierpi. Ja będę z nim aż do końca, aby przyjąć jego ofiarę. Źli będą po wielekroć godzić na jego życie, lecz nie zdołają mu zaszkodzić. Ale ani on, ani jego następca nie ujrzą triumfu Kościoła Bożego.
Wszystkie wÅ‚adze Å›wieckie bÄ™dÄ… miaÅ‚y ten sam zamysÅ‚ - a mianowicie obalenia i unicestwienia wszelkiego pierwiastka religijnego, aby zrobić miejsce dla materializmu, ateizmu, spirytyzmu i wszelkiego rodzaju wystÄ™pków.
W 1865 roku ujawniÄ… siÄ™ haniebne sprawy na miejscach Å›wiÄ™tych; w klasztorach gnić bÄ™dÄ… kwiaty KoÅ›cioÅ‚a i szatan stanie siÄ™ królem serc. Ci, którzy stojÄ… na czele wspólnot zakonnych, niech bÄ™dÄ… ostrożni w przyjmowaniu zgÅ‚aszajÄ…cych siÄ™ do klasztoru, ponieważ demon użyje caÅ‚ej swej zÅ‚oÅ›liwoÅ›ci, aby wprowadzić do zakonów ludzi oddanych grzechowi, gdyż nieÅ‚ad i zamiÅ‚owanie do rozkoszy cielesnych rozszerzÄ… siÄ™ po caÅ‚ej ziemi.
Francja, WÅ‚ochy, Hiszpania i Anglia zostanÄ… ogarniÄ™te wojnÄ…, krew bÄ™dzie pÅ‚ynęła ulicami. Francuz bÄ™dzie walczyÅ‚ z Francuzem, WÅ‚och z WÅ‚ochem, a potem nastÄ…pi wojna powszechna, która bÄ™dzie straszliwa.
Przez pewien czas Bóg jakby zapomni o Francji i o WÅ‚oszech, ponieważ nie zna siÄ™ już tam Ewangelii Jezusa Chrystusa. Źli bÄ™dÄ… wykazywać caÅ‚Ä… swojÄ… przewrotność; ludzie bÄ™dÄ… siÄ™ zabijać i masakrować nawzajem nawet po domach.
Na pierwsze uderzenie ognistego miecza Bożego góry i caÅ‚a natura zadrżą z przerażenia, ponieważ wystÄ™pki i zbrodnie ludzkie przebijajÄ… sklepienie nieba. Paryż zostanie spalony, a Marsylia pochÅ‚oniÄ™ta; wiele wielkich miast zostanie zburzonych i pochÅ‚oniÄ™tych w trzÄ™sieniach ziemi; bÄ™dzie siÄ™ zdawaÅ‚o, że wszystko jest stracone; bÄ™dzie siÄ™ widziaÅ‚o tylko zabójstwa, bÄ™dzie siÄ™ sÅ‚yszaÅ‚o tylko szczÄ™k broni i bluźnierstwa. Sprawiedliwi bÄ™dÄ… cierpieć wiele; ich modlitwy, uczynki pokutne i Å‚zy siÄ™gnÄ… aż do Nieba i caÅ‚y lud Boży bÄ™dzie bÅ‚agaÅ‚ o przebaczenie i miÅ‚osierdzie, i bÄ™dzie prosiÅ‚ o mojÄ… pomoc i wstawiennictwo. Wtedy Jezus Chrystus, w akcie swej sprawiedliwoÅ›ci i swego wielkiego miÅ‚osierdzia wobec sprawiedliwych, rozkaże swym anioÅ‚om, by wszyscy Jego wrogowie zostali wydani na Å›mierć. Nagle przeÅ›ladowcy KoÅ›cioÅ‚a Jezusa Chrystusa i wszyscy ludzie oddani grzechowi zginÄ… i ziemia stanie siÄ™ jakby pustyniÄ…. Wtedy nastanie pokój i pojednanie Boga z ludźmi. Ludzie bÄ™dÄ… sÅ‚użyć Jezusowi Chrystusowi, czcić Go i wysÅ‚awiać; wszÄ™dzie zakwitnie miÅ‚ość. Nowi wÅ‚adcy bÄ™dÄ… prawÄ… rÄ™kÄ… KoÅ›cioÅ‚a Å›w., który bÄ™dzie silny, pokorny, pobożny, ubogi, gorliwy i naÅ›ladujÄ…cy cnoty Jezusa Chrystusa. Ewangelia bÄ™dzie gÅ‚oszona wszÄ™dzie i ludzie bÄ™dÄ… czynili wielkie postÄ™py w wierze, ponieważ zapanuje jedność miÄ™dzy sÅ‚ugami Jezusa Chrystusa, a ludzie bÄ™dÄ… żyli w bojaźni Bożej.
Ten pokój pomiÄ™dzy ludźmi nie bÄ™dzie trwaÅ‚ dÅ‚ugo. DwadzieÅ›cia pięć lat obfitych urodzajów sprawi, iż ludzie zapomnÄ…, że grzechy ludzkie sÄ… przyczynÄ… wszystkich kar, które spadajÄ… na ziemiÄ™.
Poprzednik Antychrysta z wojskami z wielu narodów wystÄ…pi do walki z prawdziwym Chrystusem, jedynym Zbawicielem Å›wiata; rozleje on wiele krwi i bÄ™dzie chciaÅ‚ zniszczyć kult Boga, aby jego samego za boga uznano.
Ziemia zostanie nawiedzona różnego rodzaju plagami (niezależnie od zarazy i gÅ‚odu, które srożyć siÄ™ bÄ™dÄ… powszechnie). BÄ™dÄ… wojny, aż do wojny ostatniej, rozpÄ™tanej przez dziesiÄ™ciu królów Antychrysta, majÄ…cych te same zamiary i bÄ™dÄ…cych jedynymi wÅ‚adcami Å›wiata.
Zanim to nastÄ…pi, bÄ™dzie panowaÅ‚ na Å›wiecie pewnego rodzaju faÅ‚szywy pokój; nie bÄ™dzie siÄ™ myÅ›laÅ‚o o niczym wiÄ™cej, jak tylko żeby siÄ™ bawić; źli bÄ™dÄ… sobie pozwalać na wszelkiego rodzaju grzechy; lecz dzieci Å›wiÄ™tego KoÅ›cioÅ‚a, dzieci wiary, moi prawdziwi naÅ›ladowcy, bÄ™dÄ… wzrastali w miÅ‚oÅ›ci Bożej i w cnotach, które mi sÄ… najdroższe. Szczęśliwe dusze pokorne, prowadzone przez Ducha ÅšwiÄ™tego! BÄ™dÄ™ walczyć wraz z nimi, aż dojdÄ… do peÅ‚ni wieku.
Natura domaga się pomsty na ludziach i drży z przerażenia w oczekiwaniu tego, co musi przyjść na ziemię skalaną zbrodniami.
Drżyjcie, ziemio i wy, co oÅ›wiadczacie, iż jesteÅ›cie sÅ‚ugami Jezusa Chrystusa, a wewnÄ…trz adorujecie samych siebie; drżyjcie, gdyż Bóg wyda was swemu nieprzyjacielowi, albowiem miejsca Å›wiÄ™te ulegÅ‚y zepsuciu; wiele klasztorów to nie sÄ… już domy Boga, lecz pastwiska Asmodeusza i jego sÅ‚użalców.
W tym wÅ‚aÅ›nie czasie narodzi siÄ™ Antychryst z hebrajskiej zakonnicy, z faÅ‚szywej dziewicy, pozostajÄ…cej w bliskiej Å‚Ä…cznoÅ›ci ze starodawnym wężem, wÅ‚adcÄ… i nauczycielem nieczystoÅ›ci; jego ojcem bÄ™dzie biskup. RodzÄ…c siÄ™ bÄ™dzie on bluzgaÅ‚ bluźnierstwami, bÄ™dzie miaÅ‚ zÄ™by, sÅ‚owem bÄ™dzie to wcielony szatan. BÄ™dzie wydawaÅ‚ przerażajÄ…ce okrzyki, bÄ™dzie czyniÅ‚ cuda, bÄ™dzie siÄ™ żywiÅ‚ tylko nieczystoÅ›ciami. BÄ™dzie on miaÅ‚ braci, którzy chociaż nie bÄ™dÄ… wcielonymi demonami, bÄ™dÄ… jednak synami zÅ‚a. W wieku 12 lat stanÄ… siÄ™ znani z wielkich zwyciÄ™stw jakie odniosÄ…; wkrótce każdy z nich obejmie dowództwo armii wspomaganych przez legiony z piekÅ‚a.
PrzemieniÄ… siÄ™ pory roku, ziemia zacznie rodzić tylko zÅ‚e plony, gwiazdy utracÄ… regularność swych ruchów, księżyc bÄ™dzie Å›wieciÅ‚ zaledwie nikÅ‚ym czerwonawym Å›wiatÅ‚em, woda i ogieÅ„ spowodujÄ… konwulsyjne poruszenia kuli ziemskiej i straszliwe trzÄ™sienia ziemi, które bÄ™dÄ… pochÅ‚aniać góry i miasta.
Rzym utraci wiarÄ™ i stanie siÄ™ siedzibÄ… Antychrysta.
Demony powietrzne wraz z Antychrystem bÄ™dÄ… czynić wielkie znaki na ziemi i na niebie, a ludzie bÄ™dÄ… siÄ™ stawać coraz bardziej przewrotni. Bóg jednak bÄ™dzie siÄ™ troszczyÅ‚ o swoje wierne sÅ‚ugi i o ludzi dobrej woli; Ewangelia bÄ™dzie gÅ‚oszona wszÄ™dzie, wszystkie ludy i wszystkie narody poznajÄ… prawdÄ™!
Zwracam siÄ™ z naglÄ…cym apelem do Ziemi, wzywam prawdziwych uczniów Boga żyjÄ…cego i królujÄ…cego w Niebie, jedynego i prawdziwego Zbawcy ludzi, wzywam prawdziwych naÅ›ladowców Chrystusa, który staÅ‚ siÄ™ czÅ‚owiekiem; wzywam moje dzieci, moich prawdziwych czcicieli, tych, którzy oddali mi siebie, bym ich doprowadziÅ‚a do mego boskiego Syna, tych, których niosÄ™, by tak rzec, w swoich ramionach, tych, którzy żyjÄ… moim duchem; wzywam wreszcie apostoÅ‚ów czasów ostatnich , wiernych uczniów Jezusa Chrystusa, którzy żyli pogardzajÄ…c Å›wiatem i samymi sobÄ…, w ubóstwie i pokorze, w zapomnieniu i milczeniu, w modlitwie i umartwieniu, w czystoÅ›ci i zjednoczeniu z Bogiem, w cierpieniu i nieznani Å›wiatu. NadszedÅ‚ czas, aby siÄ™ ukazali i nieÅ›li Å›wiatÅ‚o Å›wiatu. Idźcie i ukażcie siÄ™, jako moje umiÅ‚owane dzieci. Ja jestem z wami i w was, aby wasza wiara byÅ‚a Å›wiatÅ‚oÅ›ciÄ…, która bÄ™dzie was oÅ›wiecać w tych dniach nieszczęśliwych. Niech wasz zapaÅ‚ wzbudzi w was gÅ‚ód czci i chwaÅ‚y Jezusa Chrystusa! Walczcie, dzieci Å›wiatÅ‚oÅ›ci, nieliczni, lecz Å›wiadomi, bo oto czas czasów, koniec ostateczny!
KoÅ›cióÅ‚ bÄ™dzie w upadku, Å›wiat w zamÄ™cie. Lecz oto Henoch i Eliasz, peÅ‚ni Ducha Bożego! BÄ™dÄ… oni przemawiać z mocÄ… Bożą i ludzie dobrej woli uwierzÄ… w Boga i wiele dusz dozna wzmocnienia. DziÄ™ki mocy Ducha ÅšwiÄ™tego dokonajÄ… oni wielkich rzeczy i potÄ™piÄ… diaboliczne bÅ‚Ä™dy Antychrysta!
Biada mieszkaÅ„com ziemi! BÄ™dÄ… krwawe wojny i nÄ™dza, pomory i zaraźliwe choroby, bÄ™dÄ… spadaÅ‚y przerażajÄ…ce grady zwierzÄ…t, pioruny, które bÄ™dÄ… wstrzÄ…sać miastami, trzÄ™sienia ziemi, pochÅ‚aniajÄ…ce caÅ‚e kraje. BÄ™dÄ… siÄ™ rozlegać gÅ‚osy w powietrzu, ludzie bÄ™dÄ… bić gÅ‚owÄ… o mur, wzywajÄ…c Å›mierci a Å›mierć przysporzy im jeszcze cierpienia. Krew bÄ™dzie pÅ‚ynąć zewszÄ…d.
Któż mógÅ‚by to pokonać, gdyby Bóg nie skróciÅ‚ czasu próby? KrwiÄ…, Å‚zami i modlitwami wiernych Bóg da siÄ™ przejednać. Henoch i Eliasz zostanÄ… skazani na Å›mierć, pogaÅ„ski Rzym zniknie, spadnie ogieÅ„ z nieba i pochÅ‚onie trzy miasta. CaÅ‚y Å›wiat ogarnie przerażenie i wielu da siÄ™ uwieść, ponieważ nie oddawali boskiej czci prawdziwemu Chrystusowi żyjÄ…cemu wÅ›ród nich.
Nadszedł czas. Słońce traci blask, sama tylko wiara żyć będzie!
Oto czas, przepaść siÄ™ otwiera. Oto król królów ciemnoÅ›ci, oto Bestia ze swymi poddanymi, ogÅ‚aszajÄ…ca siÄ™ zbawicielem Å›wiata. Wzniesie siÄ™ z pychÄ… w powietrze, aby dotrzeć aż do nieba, ale straci swÄ… moc pod tchnieniem MichaÅ‚a ArchanioÅ‚a, runie na dóÅ‚, a ziemia, która od trzech dni znajdować siÄ™ bÄ™dzie znajdować w nieustannych wstrzÄ…sach, otworzy swe Å‚ono peÅ‚ne ognia i Bestia zostanie wtrÄ…cona, na zawsze, wraz ze swoimi zwolennikami, w wiekuiste otchÅ‚anie piekÅ‚a. Wtedy woda i ogieÅ„ oczyszczÄ… ziemiÄ™ i pochÅ‚onÄ… wszystkie dzieÅ‚a ludzkiej pychy, i wszystko zostanie odnowione: Bogu wszystko bÄ™dzie sÅ‚użyć. Jemu oddawać bÄ™dzie chwaÅ‚Ä™.
P.S.
ŹródÅ‚o: http://www.legitymizm.org/stolica-apostolska-sekret-la-salette
Stolica Apostolska a „Sekret z La Salette”
x. Rafał Trytek
Roma locuta est, causa finita est.
PoczÄ…wszy od lat sześćdziesiÄ…tych ubiegÅ‚ego wieku, katolicy wierni Depozytowi Wiary borykajÄ… siÄ™ z ogromnymi trudnoÅ›ciami z powodu swej wiernoÅ›ci KoÅ›cioÅ‚owi wszystkich wieków i religii nieskażonej nowinkami modernizmu i ekumenizmu. By uzasadnić swój bezwzglÄ™dny sprzeciw wobec ww. herezji, siÄ™gali katoliccy integryÅ›ci czÄ™sto po argument w postaci tzw. sekretu z La Salette. ZwÅ‚aszcza bardzo mocne sÅ‚owa zawarte w tym tekÅ›cie: „Rzym straci WiarÄ™ i stanie siÄ™ siedzibÄ… Antychrysta”, byÅ‚y dla wielu tradycyjnie nastawionych katolików niejako znakiem z nieba, potwierdzajÄ…cym sÅ‚uszność ich postawy radykalnego oporu w stosunku do opanowanego przez modernistów Watykanu. JednoczeÅ›nie wielu dobrych, konserwatywnych katolików (w tej liczbie również kapÅ‚anów) na podstawie tzw. sekretu wypracowaÅ‚o wÅ‚asne teorie teologiczne, odbiegajÄ…ce bardzo od ortodoksyjnej Wiary Rzymskokatolickiej. Poszukiwanie pewnoÅ›ci dla wÅ‚asnej postawy teologicznej jest jednym z najwiÄ™kszych problemów, z jakim boryka siÄ™ integralny katolik ostatniego póÅ‚wiecza. Jakąż solidniejszÄ… podstawÄ™ dla katolickiego Ruchu Oporu można by znaleźć, jak nie sÅ‚owa Matki Bożej! Pokusa znalezienia bezpoÅ›redniego kontaktu z bóstwem i potwierdzenia w ten sposób wÅ‚asnych wyborów życiowych jest szczególnie niebezpieczna w dzisiejszych czasach powszechnego zamieszania, zagubienia i zatracenia widocznych autorytetów. Tej pokusie nie oparli siÄ™ nie tylko charyzmatycy, ale i katoliccy tradycjonaliÅ›ci ze wszystkich kierunków — „indultowego”, „lefebvrystycznego” i „sedewakantystycznego”. ZwÅ‚aszcza przedstawiciele dwóch ostatnich kierunków (sÅ‚owo „orientacja” już jest trochÄ™ skażone…), a wiÄ™c „twardsi” w swych poglÄ…dach, opierali swojÄ… teologiÄ™ czÄ™sto na sÅ‚owach, jakie rzekomo wypowiedziaÅ‚a Matka Boża w La Salette w ramach tzw. sekretu. Okazuje siÄ™ jednak, że „sekret” w Å›wietle bardzo licznych dokumentów Stolicy Apostolskiej wydaje siÄ™ mocno podejrzany.
W latach dziewięćdziesiÄ…tych ubiegÅ‚ego wieku wydawnictwo „Antyk” Marcina Dybowskiego wydaÅ‚o po raz pierwszy po polsku broszurÄ™ Arnauda de Lassusa „Sekret Matki Bożej z La Salette”. Autor zawiera w swej książeczce szereg kontrowersyjnych tez, a przede wszystkim cytuje treść wyżej wymienionego sekretu. Powagi temu tekstowi przydawać ma „imprimatur”, jakiego udzieliÅ‚ sekretowi biskup Zola z Lecce. Przyjrzyjmy siÄ™ zatem stosunkowi, jaki faktycznie miaÅ‚ KoÅ›cióÅ‚ wzglÄ™dem „sekretu”. Nieuprzedzony Czytelnik zauważy ze zdumieniem, jak wiele dokumentów na ten temat zawierajÄ… dokumenty, takie jak „Acta Apostolicae Sedis” i inne, które ukazywaÅ‚y siÄ™ w latach 1880-1957!
Nie bÄ™dÄ™ ukrywaÅ‚, że ten artykuÅ‚ jest w gÅ‚ównej mierze rekapitulacjÄ… treÅ›ci broszury „Le Saint-Siege et le `Secret da la Salette`”, wydanej przez „Centro Librario Sodalitium”, zwiÄ…zane z Instytutem Matki Dobrej Rady (Verrua Savoia 2004), z której zaczerpnÄ…Å‚em nawet tytuÅ‚. Jest to uzasadnione, ponieważ treść broszury ogranicza siÄ™ gÅ‚ównie do cytatów z rzymskich dokumentów, które sÄ… jasne w swej wymowie. Po raz pierwszy „Sekret” ukazaÅ‚ siÄ™ w roku 1879, z imprimatur biskupa Zoli (dokÅ‚adny tytuÅ‚ dzieÅ‚a: „L`Apparition de la Tres Sainte Vierge sur la Montagne de la Salette avec l`Imprimatur de Mgr l`Eveque de Lecce”). Wkrótce po publikacji nastÄ…piÅ‚y interwencje ze strony koÅ›cielnej. Najpierw biskup Cortet z Troyes napisaÅ‚ list do nuncjatury w Paryżu (15 lutego 1880, wysÅ‚any 16 lutego) w sprawie „Sekretu”. List zostaÅ‚ przesÅ‚any ÅšwiÄ™temu Oficjum, które poczÄ…wszy od 19 lutego zajmowaÅ‚o siÄ™ tÄ… sprawÄ…. Dnia 26 lutego 1880 r. ukazaÅ‚ siÄ™ pierwszy dokument ÅšwiÄ™tego Oficjum odnoÅ›nie „sekretu” (faÅ‚szywie zresztÄ… datowany na dzieÅ„ 26.II.1879 r.). ÅšwiÄ™te Oficjum zadaÅ‚o w dekrecie pytanie biskupowi Lecce odnoÅ›nie powodu publikacji dzieÅ‚ka i dlaczego wydaÅ‚ „imprimatur” na tÄ™ publikacjÄ™. Biskup Zola zostaÅ‚ ponadto zobowiÄ…zany do wycofania kopii broszury. Dekret nakazywaÅ‚ także, by patriarcha Wenecji nie zajmowaÅ‚ siÄ™ publikacjÄ… dzieÅ‚a. Nadto pewien francuski kapÅ‚an (Crevoulin z koÅ›cioÅ‚a NajÅ›wiÄ™tszego Zbawiciela w Rzymie) zostaÅ‚ wezwany do zaprzestania zajmowania siÄ™ to sprawÄ…. NastÄ™pny dokument odnoÅ›nie sprawy wydany zostaÅ‚ 10 marca 1880. TyczyÅ‚ siÄ™ on identycznoÅ›ci tekstu „Sekretu” przekazanego kard. Consoliniemu osobiÅ›cie przez MelaniÄ™ Calvat w czasie jej bytnoÅ›ci w Rzymie od 24 listopada 1878 do 5 maja roku nastÄ™pnego. Prawdopodobnie 3 grudnia 1878 papież Leon XIII przyjÄ…Å‚ MelaniÄ™ na audiencji prywatnej i z tej okazji konsultowaÅ‚ siÄ™ w sprawie „sekretu” z kardynaÅ‚ami: Guidim, Ledóchowskim i Consolinim (który otrzymaÅ‚ treść sekretu). Kilka miesiÄ™cy później tekst sekretu zostaÅ‚ opublikowany w Lecce. Dlatego wÅ‚aÅ›nie ÅšwiÄ™te Oficjum chciaÅ‚o porównać treść sekretu przekazanego kard. Consoliniemu z tym opublikowanym w Lecce. 2 czerwca 1880 roku kolejny dekret ÅšwiÄ™tego Oficjum upomina biskupa Lecce, by nie zajmowaÅ‚ siÄ™ wiÄ™cej sprawÄ… Melani i uciÄ…Å‚ wszelkie z niÄ… kontakty. 5 czerwca 1880 r. sekretarz ÅšwiÄ™tego Oficjum kard. Caterini pisze kolejny list (pierwszy zaginÄ…Å‚) do biskupa Zoli w którym ponownie żąda zerwania kontaktów z MelaniÄ…. Biskup Zola usprawiedliwia siÄ™ (w liÅ›cie z 26 czerwca tegoż roku), że od czasu, gdy zostaÅ‚ biskupem Lecce, to jest od 7 lat, nie kieruje już MelaniÄ….
Dekret ÅšwiÄ™tego Oficjum z 26 lipca 1880 r. nazywa opowieÅ›ci Melanii nieautentycznymi i dalekimi od zdrowej doktryny, przy zastrzeżeniu jednak, że kult Matki Bożej z La Salette nie jest w jakikolwiek sposób naganny. 3 sierpnia tego samego roku, Stolica Apostolska nakazuje PrzeÅ‚ożonemu Misjonarzy z La Salette, ojcu Archier, wycofanie treÅ›ci sekretu z dystrybucji, a samej Melanii nakazuje milczenie. 14 sierpnia 1880 kardynaÅ‚-sekretarz ÅšwiÄ™tego Oficjum, Caterini, w liÅ›cie do biskupa Cortet nakazuje na ile to możliwe wycofanie dzieÅ‚ka Melanii z obiegu publicznego. 25 sierpnia 1880 roku ÅšwiÄ™te Oficjum popiera biskupa FavÄ™ z Grenoble, który w liÅ›cie do ojca Archier zakazuje dytrybucji „Sekretu” i zaleca chronienie przed nim wiernych. 15 lutego 1881 roku biskup Cortet pojawia siÄ™ u papieża Leona XIII, który kieruje go do komisarza ÅšwiÄ™tego Oficjum. Bp Cortet raportuje komisarzowi o pojawieniu siÄ™ kolejnych trzech publikacji w obronie sekretu: pierwszej autorstwa adwokata Amadeusza Nicolasa, drugiej M. Adriana Peladana, oraz dzieÅ‚ka pod tytuÅ‚em „Lettres de Mgr Sauveur-Louis Zola Eveque de Lecce a un cure d`un diocese de France sur le Secret de Melanie”. W zwiÄ…zku z nowymi informacjami, ÅšwiÄ™te Oficjum 16 lutego 1881 r. ponawia zakazy zwiÄ…zane z tÄ… sprawÄ…; kontaktów z MelaniÄ… dla biskupa Zoli i komentowania sekretu dla Melanii.
Te liczne i jednoznaczne dokumenty wydane przez ÅšwiÄ™te Oficjum, uciszyÅ‚y zwolenników Sekretu Melanii Calvat na pewien czas. Jednak po niewielu latach Rzym zostaÅ‚ znowu zmuszony do reakcji. Dnia 7 czerwca 1901 r. Stolica Apostolska dokonaÅ‚a interwencji w sprawie sekretu, wciÄ…gajÄ…c książkÄ™ ksiÄ™dza Combe pod tytuÅ‚em „Le grand coup avec sa date probable, Etude sur le Secret de La Salette” z 1894 r. na Indeks. NastÄ™pnie, 12 kwietnia 1907 r. na Indeks dostaÅ‚o siÄ™ kolejne dzieÅ‚o ks. Combe „Le Secret de Melanie, bergere de La Salette, et la crise actuelle” z 1906-go. KsiÄ…dz Emil Combe byÅ‚ proboszczem w Diou w Allier. (ZmarÅ‚ w 1927 r.) Od maja 1899 do czerwca 1904 r. udzielaÅ‚ u siebie goÅ›ciny Melanii (która zmarÅ‚a 14 grudnia 1904 r. w Altamura). To wÅ‚aÅ›nie ks. Combe przekazaÅ‚ rÄ™kopis autobiografii Melanii Leonowi Bloy, który go opublikowaÅ‚ pod tytuÅ‚em „Vie de Melanie bergere de La Salette. Ecrite par elle-meme en 1900. Son enfance (1831-1846)”. Pierwsze z potÄ™pionych dzieÅ‚ proboszcza Combe, „Le grand coup avec sa date probable…”, wciÄ…gniÄ™te na Indeks w 1901, zostaÅ‚o wydane w Vichy w 1894 r., i podawaÅ‚o jako prawdopodobnÄ… datÄ™ „wielkiego uderzenia” (le grand coup) 19-20 wrzeÅ›nia 1896 r. „Le Secret de Melanie…” zostaÅ‚o wydane w Rzymie w 1906 roku i objÄ™te Indeksem w 1907 roku, a wiÄ™c w trakcie trwania pontyfikatu Å›w. Piusa X. W tej drugiej książce znajdujÄ… siÄ™ sÅ‚owa przypisywane Melanii, a które sÄ… częściÄ… jeszcze niewydanej części sekretu. WedÅ‚ug tej drugiej części tajemnicy, NajÅ›wiÄ™tsza Maria Panna miaÅ‚a objawić Melanii w 1846 r., m.in., że dusze z limbusa mogÄ… osiÄ…gnąć stan niewinnoÅ›ci i bÄ™dÄ… żyć w tym stanie na ziemi! („Doktryna Odnowienia”, „doctrine de la Renovation”). DzieÅ‚a ksiÄ™dza Combe i on sam cieszyÅ‚y siÄ™ wielkim poważaniem w krÄ™gach obroÅ„ców Melanii. Oto na przykÅ‚ad, co napisaÅ‚ biskup Zola z Lecce do ojca Jana Kunzle 5 marca 1896 r.: „si vous desirez a ce propos des eclaircissemnets plus precis, vous pouvez vous procurer un opuscule interessant: ‘Le grand coup et sa date probable’ publie recemment par le cure de Diou (Allier), l`abbe Combe. A la fin de cet opuscule vous trouverez divers extraits de certaines de mes lettres envoyees a un cure francais 1880. Elles ont ete fidelement reproduites et pour ce qui regarde La Salette, elles sont exactes”. Tak wiÄ™c najpoważniejszy obroÅ„ca sekretu, jakim byÅ‚ biskup Zola, zalecaÅ‚ książkÄ™ proboszcza Combe jako wiarygodne źródÅ‚o dla zwolenników sekretu Melanii Calvat. Biskup Lecce zresztÄ… napisaÅ‚ osobiÅ›cie 10 lutego 1896 r. do ks. Combe list pochwalny: „J`ai lu et soupese chaque ligne de votre opuscule `Le grand coup et sa date probable` et je puis vous assurer que tout ce que vous avez ecrit sur le Secret de la Salette est parfaitement exact. Je m`associe bien volontiers et sans reserve aux eloges que vous avez recus”. Bp Zola uznaje wiÄ™c, że „każda linijka” w dziele ks. Combe jest wÅ‚aÅ›ciwa. PrzypomnÄ™, że dzieÅ‚o to znalazÅ‚o siÄ™ na Indeksie w 1901 roku!
KolejnÄ… odsÅ‚onÄ… sprawy sekretu, staÅ‚a siÄ™ afera z udziaÅ‚em ks. Ernesta Rigaud. NależaÅ‚ on do najzaciÄ™tszych obroÅ„ców i propagatorów „sekretu z La Salette”. Już we wrzeÅ›niu 1880 r. ÅšwiÄ™te Oficjum interweniowaÅ‚o przeciw ksiÄ™dzu Rigaud. TrzydzieÅ›ci lat później jego postawa staÅ‚a siÄ™ przyczynÄ… zaangażowania rzymskiego autorytetu. 11 grudnia 1910 r. L`Osservatore Romano opublikowaÅ‚o nastÄ™pujÄ…cÄ… informacjÄ™: „Od wielu lat ukazuje siÄ™ w Limoges wydawany przez ks. Ernesta Rigaud, bez zezwolenia autorytetu diecezjalnego, wymaganego konstytucjÄ… „Officiorum”, periodyk zatytuÅ‚owany „Annales mensuelles des Croises de Marie et des apotres des derniers temps”, w którym nie zachowuje siÄ™ zalecenia rezerwy, nakazanej przez Urbana VIII, w stosunku do rzekomych cudów i proroctw w wyjÄ…tkowo niewÅ‚aÅ›ciwej i niesprawiedliwej dla wysokich dygnitarzy koÅ›cielnych formie. Wierni powinni siÄ™ chronić przed tÄ… publikacjÄ… i wzywa siÄ™ ich usilnie do powstrzymania siÄ™ od jej czytania i faworyzowania w jakikolwiek sposób.” (tÅ‚umaczenie z fr. — ks. R.T.) Ks. Ernest Rigaud zareagowaÅ‚ na publikacjÄ™ w L`Osservatore Romano poprzez poddanie w wÄ…tpliwość autentycznoÅ›ci noty. Na tÄ™ impertynencjÄ™ zareagowaÅ‚ sam KardynaÅ‚-Sekretarz Stanu RafaÅ‚ Merry del Val w liÅ›cie do biskupa Limoges Firmina Leona Renouarda z 30 stycznia 1911 r. Kard. Merry del Val potwierdziÅ‚ w swym piÅ›mie autentyczność noty w L`Osservatore Romano i zaznaczyÅ‚, że posiada ona walor dyrektywy. Ponadto kardynaÅ‚ zaleca biskupowi Renouard podjÄ™cie odpowiednich Å›rodków zaradczych w tej sprawie. Biskup Limoges ogÅ‚asza naÅ‚ożenie kary suspensy „a divinis” na ks. Rigaud: 18 lutego 1911 r. zabrania mu wydawania pisma, a 26 maja 1911 r. odprawiania Mszy ÅšwiÄ™tej. Niestety ks. Rigaud brnie dalej w nieposÅ‚uszeÅ„stwie i żąda, by sam papież go sÄ…dziÅ‚. ÅšwiÄ™ty Pius X pisze osobiÅ›cie list do biskupa Renouarda, w którym zupeÅ‚nie siÄ™ z nim solidaryzuje, ubolewajÄ…c nad atakami ks. Rigaud na autorytet biskupa i lekceważenie jego rozporzÄ…dzeÅ„, a także potÄ™pia podważanie autentycznoÅ›ci oficjalnych rzymskich dokumentów przez niego. List papieża nosi datÄ™ 1 lipca 1911 r. Ks. Rigaud odpowiada sugestiÄ…, że list Å›w. Piusa X zostaÅ‚ napisany przez KardynaÅ‚a-Sekretarza Stanu RafaÅ‚a Merry del Val… Fakt osobistego zaangażowania Å›wiÄ™tego Piusa X i jego zaufanego kardynaÅ‚a Merry del Val w sprawÄ™ „sekretu z La Salette” jest istotny, ponieważ niektórzy obroÅ„cy Melanii Calvat zarzucali Rzymowi, że jedynie „liberalni” Leon XIII i Pius XI potÄ™piali „sekret”. Ks. Rigaud zmarÅ‚ w 1915 r. pozostajÄ…c pod karÄ… koÅ›cielnÄ….
21 grudnia 1915 r. (w trakcie trwania pontyfikatu Benedykta XV), ÅšwiÄ™te Oficjum wydaje kolejny dekret w sprawie „sekretu z La Salette”, w którym zakazuje wiernym wszystkich krajów dyskutowania i zajmowania siÄ™ tym tematem. Dekret przypomina kary, które Leon XIII w konstytucji „Officiorum ac munerum” przeznaczyÅ‚ dla tych, którzy bez legalnego zezwolenia przeÅ‚ożonych, publikujÄ… dzieÅ‚a o tematyce religijnej i powtarzajÄ… publicznie treść rzekomych objawieÅ„. Konstytucja Leona XIII byÅ‚a zresztÄ… w dużej mierze powtórzeniem tekstu dekretu „Sanctissimus Dominus Noster” Urbana VIII z 13 marca 1625 r. Na koÅ„cu dekretu po raz kolejny znajduje siÄ™ zapewnienie, że kult Matki Bożej z La Salette nie jest w żadnym stopniu naganny. Treść dekretu można znaleźć w Acta Apostolicae Sedis — Annus VII -Vol. VII — P.594. Warto nadmienić jeszcze, że powodem publikacji powyższego dekretu byÅ‚a proÅ›ba kardynaÅ‚a de Roverie de Cabrieres, biskupa z Montpellier, skierowana do ÅšwiÄ™tego Oficjum, by zbadać pracÄ™ jednego ze zwolenników „sekretu” doktora H. Gremillon, podpisujÄ…cego siÄ™ pseudonimem dr Mariave. KardynaÅ‚ prosiÅ‚, by zbadać nie tylko publikacje Gremillona, ale też sam „sekret”. Biskup Montpellier byÅ‚ znanym katolickim „integrystÄ…” i monarchistÄ…. 7 lutego 1916 r. kard. Merry del Val ze ÅšwiÄ™tego Oficjum kieruje do biskupa Maurina z Grenoble list, w którym zaznacza, że fakt objawieÅ„ NajÅ›wiÄ™tszej Marii Panny w La Salette nie zostaÅ‚ jeszcze formalnie uznany przez StolicÄ™ ApostolskÄ…, a jedynie przez biskupa Grenoble. W tym samym czasie w obronÄ™ „sekretu” angażuje siÄ™ Jacques Maritain, „nawrócony” przez Leona Bloy. W Å›rodÄ™, 12 kwietnia 1916 r., ÅšwiÄ™te Oficjum potÄ™piÅ‚o obydwa tomy dzieÅ‚a dr Mariave pod tytuÅ‚em: „La Lecon de l`Hopital Notre-Dame d`Ypres — Exegese du Secret de La Salette — par le Dr Henri Mariave”, tome I, Paris, 1915; tome II, Appendices, Montpellier, 1915, stosujÄ…c zasady konstytucji „Officiorum ac munerum” Leona XIII. (Acta Apostolcae Sedis — Annus VIII — Volumen VIII — P. 175). W poniedziaÅ‚ek 5 czerwca 1916 r., ÅšwiÄ™ta Kongregacja Indeksu wydaje dekret wciÄ…gajÄ…cy wyżej wymienione dzieÅ‚a na Indeks. (Acta Apostolicae Sedis — Annus VIII — Volumen VIII — pp. 178-179).
Wreszcie 9 maja 1923 r. ÅšwiÄ™te Oficjum wydaje dekret potÄ™piajÄ…cy dzieÅ‚o „L`apparition de la Tres Sainte Vierge sur la sainte montagne de la Salette, le samedi 19 septembre 1845. Simple reimpression du texte integral publie par Melanie (…)”, Societe St-Augustin, Paris-Rome-Bruges, 1922. W tym samym dniu Ojciec ÅšwiÄ™ty Pius XI zaaprobowaÅ‚ treść dekretu w czasie audiencji udzielonej Asesorowi ÅšwiÄ™tego Oficjum. (Ta ostatnia informacja stanowi treść dekretu!) Dekret znajduje siÄ™ w Acta Apostolicae Sedis — Annus XV — Vol. XV- p. 287. Dokument zostaÅ‚ podpisany przez notariusza ÅšwiÄ™tego Oficjum, Alojzego Castellano, co pozwoliÅ‚o niektórym malkontentom, na przykÅ‚ad ks. Ksaweremu Grossin, byÅ‚emu czÅ‚onkowi Bractwa Å›w. Piusa X i radykalnemu francuskiemu sedewakantyÅ›cie, na stworzenie teorii o spisku w Å‚onie ÅšwiÄ™tego Oficjum, skierowanego przeciw „sekretowi z La Salette”. W tym miejscu warto wspomnieć, że wydanie „sekretu” przez „Societe Saint-Augustin” zostaÅ‚o zaaprobowane przez ksiÄ™dza Lepidi, który byÅ‚ od samego poczÄ…tku protektorem jednego z najbardziej znaczÄ…cych wÅ‚oskich modernistów — ks. Ernesta Buonaiutiego. Tak wiÄ™c w obronÄ™ „sekretu” zaangażowani byli wtedy raczej różni podejrzani nowinkarze, a nie, tak jak to siÄ™ dzieje obecnie, katoliccy integryÅ›ci.
Sprawa tzw. sekretu z La Salette byÅ‚a przedmiotem kontrowersji jeszcze raz w latach pięćdziesiÄ…tych XX wieku. W grudniu 1956 r. PrzeÅ‚ożony Misjonarzy Matki Bożej z La Salette, ojciec Franciszek Molinari skierowaÅ‚ do ÅšwiÄ™tego Oficjum zapytanie, czy dekret z 9 maja 1923 r. obejmuje tylko wydanie „sekretu” z jedenastostronicowym komentarzem dr Mariave, czy też sam tekst Melanii, nawet bez komentarza. Odpowiedź ÅšwiÄ™tego Oficjum zostaÅ‚a ogÅ‚oszona 8 stycznia 1957 r.: „Również samo dzieÅ‚o jest godne potÄ™pienia”. Ta odpowiedź kardynaÅ‚a-sekretarza Pizzardo zostaÅ‚a wydrukowana w „Le fait de La Salette” L. Bassetta (nouvelle edition, Cerf, Paris 1965, str. 440-441).
Wniosek z powyższych rozważaÅ„ wydaje siÄ™ jasny. W latach 1880-1957 Stolica Apostolska konsekwentnie zwalczaÅ‚a rewelacje Melanii Calvat zwane „sekretem z La Salette”, wciÄ…gajÄ…c na Indeks szereg dzieÅ‚ go broniÄ…cych. Sama wizjonerka również otrzymaÅ‚a zakaz wypowiadania siÄ™ na temat tajemnicy przekazanej jej rzekomo przez MatkÄ™ Bożą. Nie ulega wÄ…tpliwoÅ›ci, że osoby popierajÄ…ce „sekret” dziaÅ‚aÅ‚y w nieposÅ‚uszeÅ„stwie wobec najwyższego autorytetu, jakim w KoÅ›ciele jest Stolica Apostolska. Ważne jest też, by zauważyć, że „sekret” znajdowaÅ‚ siÄ™ na Indeksie w czasach, kiedy w Rzymie rzÄ…dzili bez wÄ…tpienia katoliccy papieże, których ortodoksja nie budzi żadnych wÄ…tpliwoÅ›ci. Okres trwania zakazów publikacji „sekretu” obejmowaÅ‚ pontyfikaty: Leona XIII, Å›w. Piusa X, który osobiÅ›cie interweniowaÅ‚ w tej sprawie, Benedykta XV, Piusa XI i wreszcie Piusa XII. Nie sposób wiÄ™c mówić o jednorazowej interwencji Rzymu przeciw „sekretowi”, która miaÅ‚aby miejsce niejako przez przypadek. Z drugiej strony widzimy wÅ›ród obroÅ„ców sekretu bardzo podejrzane postaci, jak nieposÅ‚uszni swoim przeÅ‚ożonym duchowni, myÅ›liciele zagubieni w swych teoriach i inni. Nasza postawa w tej kwestii jest wiÄ™c jasna: przedkÅ‚adamy orzeczenia Stolicy Apostolskiej nad wÄ…tpliwe objawienia.
w święto św. Augustyna, 2009
Bibliografia
- Michel Corteville, „La `grande nouvelle` des bergers de La Salette”, Diffusion Tequi, 2000.
- Antonio Galli, „`Apologia di Melania`, l`incompresa e combattuta pastorella de La Salette” Il Segno, 2001.
- Jean Stern, „La Salette. Documents authentiques, 1er mai 1849 — 4 novembre 1854”, vol. III, Ed. Du Cerf, 1990.
powrót