Jeśli bowiem przebaczycie ludziom ich przewinienia, i wam przebaczy Ojciec wasz niebieski.
Lecz jeśli nie przebaczycie ludziom, i Ojciec wasz nie przebaczy wam waszych przewinień.
(Mt 6, 14-15)
10 PRZYKAZAŃ PRZEBACZENIA
1. Miłujcie się wzajemnie, szukając w sobie dobra.
Miłowanie w istocie oznacza okazywanie sobie nawzajem przebaczenia i pełnej akceptacji. Im bardziej wzrastamy w miłości do Boga – Jezusa, tym bardziej jesteśmy w stanie przebaczać i akceptować ludzi, a także przebaczać sobie i akceptować siebie samych, szukając w innych (i w sobie) dobrych wartości.
2. Przebacz, jeśli chcesz, aby tobie przebaczono.
…pamiętaj, że mówiąc te słowa: Jako i my odpuszczamy, Pan uważa to jako rzecz już dopełnioną. Jeżeli więc chrześcijanin nie będzie miał niezachwianego postanowienia i w danym razie postanowienia tego nie spełni, odpuszczając wszelką, choćby najcięższą krzywdę, nie mówiąc już o tych błahych drobnostkach, które się nierzadko poczytuje za obrazę – taka dusza niech nie ufa swojej modlitwie (św. Teresa z Avila)
3. Módl się za tych, którzy cię zranili i którym pragniesz okazać przebaczenie.
Gdy modle się za inną osobę, jest to uwolnienie miłości dla tej osoby i dla mnie; miłości, która przemienia, uzdrawia. Ważne jest, aby tylko była to naprawdę szczera i uczciwa modlitwa.
4. Pamiętaj: nieprzebaczenie jest rodzajem nienawiści.
Kiedy nie przebaczam, to jestem jakby spętany niewidzialnym łańcuchem, tak samo jak i osoba, której nie przebaczyłem. Jest w nas napięcie i niepokój. Obydwie strony są w niewoli złości i goryczy… Dlatego przebaczenie jest niezbędne i z Bożą pomocą pewno możliwe.
Sam Pan nasz dał nam przykład doskonałej cierpliwości i miłości: trzeba więc abyśmy i my okazywali cierpliwość w przeciwnościach.
Zaniechajcie niezgody: wystrzegajcie się troskliwie ostrych słów, a gdyby zostały one wypowiedziane, to niech te same usta, które zadały rany, od razu je zaleczą; tak więc przebaczajcie sobie wzajemnie, abyście potem nie pamiętali o wyrządzonych krzywdach. Pamięć bowiem o krzywdzie jest niesprawiedliwością, dopełnieniem gniewu, podtrzymuje grzech, jest nienawiścią sprawiedliwości, zardzewiałą strzałą, trucizną duszy, roztrwonieniem cnót, robakiem umysłu, roztargnieniem w modlitwie, odarciem próśb, które skierowane są do Boga, pozbawieniem miłości, gwoździem tkwiącym w duszy, nigdy nie usypiającą nieprawością, nigdy nie opuszczającym grzechem i codzienną śmiercią. Kochajcie pokój, najdroższy skarb, jakiego można sobie życzyć.
Św. Franciszek Pauli
5. Podejmij decyzję, żeby przebaczyć.
Powiedz: Przebaczam ci, ponieważ Pan Jezus cię kocha. Taka decyzja wyzwala. Proś Chrystusa o łaskę powiedzenia z serca: przebaczam. Przebaczenie jest bowiem darem Bożym i aktem twojej woli: Chcieć przebaczyć, to już przebaczyć. Jest to najcenniejszy dar jaki możesz złożyć Bogu (zob. Mt, 23n)
6. Szukaj uzdrowienia uczuć i wspomnień.
Wyobraź sobie Pana Jezusa stojącego za tą osobą (lub ukrzyżowanego) i powiedz:
Panie przebaczam temu człowiekowi, ponieważ Ty przebaczyłeś mnie.
Potem:
Panie wiem, chcesz mojego szczęści, mojego dobra bardziej niż ja sam. Skoro Ty pragniesz dla mnie, to ja pragnę tego dla NN. Proszę Cię błogosław NN, uczyń go szczęśliwym.
Potem wyobraź sobie Pana Jezusa i NN i powiedz:
Panie niech Twoja Miłość przepłynie przez moje serce na NN, tak abym miał udział w Twojej miłości dla NN. Wyobraź sobie, że Chrystus i NN stają się jednym.
7. Zamknij drzwi złemu.
Gdy żywimy do kogoś gorycz, żal, nienawiść, nieprzebaczenie, to tym samym otwieram diabłu drzwi do swojej duszy; i w końcu popadam w chorobę. Nieprzebaczenie, nienawiść, negatywne uczucia stają się bowiem częścią mnie samego. Dlatego, gdy szukam przebaczenia, pojednania, szukam dobra i zamykam tym samym drzwi złemu.
8. Powinieneś przebaczyć samemu sobie.
Mie możesz dawać nikomu tego, czego sam nie posiadasz. Dopóki nie będziesz umiał kochać siebie samego jest niemożliwe, abyś kochał innych. Jeżeli jest w twoim życiu coś, o czym wolisz nie mówić, to dowód, ze potrzebujesz przebaczyć sobie samemu. Najlepiej pomaga tu dobra spowiedź św. Jeżeli Bóg przebaczył tobie i akceptuje cię takiego jakim jesteś, to znaczy, ze i ty możesz spokojnie darować sobie. Tylko nigdy – absolutnie nigdy – nie pogardzaj sobą (i innymi). Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego (Mt 22, 37-39). Tylko najpierw kochaj Boga, a on cię nauczy kochać siebie i innych.
9. Pamiętaj, że przebaczenie jest procesem.
Jest to ciągły proces wewnętrzny, zmierzający w kierunku osiągnięcia pełni. Można go porównać do nauki w szkole. Chrystus objawił również stopniowo kim jest. U mnie także: w miarę jak dojrzewam wewnętrznie, pozwalam Bogu siebie doskonalić, poddaję się Jego woli, trwa i rozwija się we mnie proces uzdrowienia, przebaczenia i pojednania. Otrzymuję tez wyraźniejszy obraz tego kim jestem i do czego jestem powołany.
10. Kochaj Boga i bliźniego, i bądź narzędziem uzdrawiania.
Im bardziej będziesz się starał o miłość do Boga, tym bardziej zaakceptujesz Jego świętą Wolę. Zaowocuje to miłością do wszystkiego, co On stworzył. Pokochasz więc każdego bliźniego, siebie, cały stworzony świat. Powierz się tylko Chrystusowi poprzez ręce Matki Bożej i pozwól się Jej prowadzić. To także twoja Matka i Ona najlepiej połączy cię z Bogiem i bliźnimi. Im głębiej będzie twoje oddanie i zawierzenie, tym więcej dobra będziesz czynił wokół siebie.
Przebaczenie jest aktem woli (chcę), a nie uczuciem, stanowi ono zobowiązanie na całe życie.
Co dzień powinniśmy przebaczać tym, którzy nas zranili.
Panie ile razy mam przebaczać, jeśli mój brat wykroczy przeciwko mnie? Czy aż 7 razy? Jezus mu odrzekł: Nie mówię ci 7 razy, lecz aż 77 razy. (Mt 18, 21-22)
Tak szczodrze wymagane przebaczenie – pisze Jan Paweł II – nie niweczy obiektywnych wymagań sprawiedliwości (…) Nie oznacza to pobłażliwości wobec zła, wobec zgorszenia, wobec krzywdy (…) W każdym wypadku naprawienie tego zła za zniewagę jest warunkiem przebaczenia.
(Enc. Dives in Misericordia 14) Odwet pozostaw Bogu. (zob. Rz 12, 19)
Wszystko o co prosicie w modlitwie stanie się wam, tylko wierzcie, ze otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie jeśli macie coś przeciw komuś, aby także Ojciec (…) przebaczył wam…
(Mk 11, 24n)
DOBRY PRZYKŁAD KS. TOMASZA P.
DLA TYCH, KTÓRZY MAJĄ TRUDNOŚCI
Z PRZEBACZENIEM
Pewna osoba w swej zaciętości nieprzebaczenia bliskiej osobie zwierzyła się kapłanowi, na co dał jej radę, aby podczas odmawiania Ojcze nasz zamiast fragmentu modlitwy:
Przebacz nam nasze winy jako i my odpuszczamy… - mówiła:
I nie odpuść mi jako i ja nie wybaczam temu bliźniemu…
Przyszła na drugi dzień i wyznała, że nie może się tak modlić…
Przebaczyła…
MODLITWA KRZYWDZICIELA, KTÓRYM JESTEM
Ojcze mój w niebie, przez Jezusa Chrystusa proszę Cię za wszystkich ludzi, którzy cierpią i może nawet grzeszą z mojego powodu. Proszę Cię za tymi, których pamiętam, i za tych, o których nie wiem. Proszę za tymi, których skrzywdziłem, zraniłem świadomie lub nieświadomie; za tymi, którzy subiektywnie odczuwają, że zostali przeze mnie zaniedbani, odepchnięci. Stawiam ich wszystkich przed Twoje Oblicze, nasz Ojcze w niebie. Stawiam także siebie jako krzywdziciela, przyczynę ich smutku i boleści. Proszę Cię, Ojcze, w imię Jezusa Chrystusa, abyś mi wybaczył i uczył mnie kochać ludzi. Proszę, abyś uwolnił w sercach moich ofiar przebaczenie dla mnie. Uzdrów ich poranione uczucia, poranione serce. Mocą Twojej miłości złam wrogość, urazy, pragnienie zemsty. Proszę, poprowadź ich drogami nawrócenia i uzdrowienia. Prowadź nas do pojednania. Błogosław ich życie. Niech poznają Ciebie, szukają prawdy, którą jesteś Ty sam, cieszą się pokojem serca i Twoją opieką. Ojcze, proszę w imieniu Jezusa Chrystusa. Amen.
Źródło;(Modlitewnik " Przebaczenie ma moc", Krystyna Sobczyk)
