Legion Małych Rycerzy Miłosiernego Serca Jezusowego

Zofia Grochowska
założycielka
Małych Rycerzy Miłosiernego Serca Jezusowego

Ja was wybrałem i was powołem, potrzebuję was i wzywam.

> Duchowość > Rady i Praktyki Duchowe > o Spowiedzi

Maria Simma a SPOWIEDŹ

Fragment książki pt. „UWOLNIJCIE NAS STĄD! O DUSZACH CZYŚĆCOWYCH Z Marią Simmą rozmawia Nicky Eltz” wydawnictwo m, Kraków 2015. Książka jest tłumaczeniem obszernych fragmentów pozycji Get Us Out of Here!

Maria Simma (1915-2004) to prosta wieśniaczka z Austrii, która miała łaskę kontaktu z duszami czyśćcowymi. Trzykrotnie usiłowała wstąpić do klasztoru, ale ze względu na stan zdrowia za każdym razem spotykała się z odmową. Od 1940 r. zaczęła mieć widzenia dusz czyśćcowych. Widzeniom tym towarzyszyły dotkliwe cierpienia fizyczne. Teolodzy i psychiatrzy wielokrotnie badali Marię Simmę i nie dopatrzyli się śladów oszustwa czy choroby psychicznej.

W rozmowie z dziennikarzem Nickiem Eltzem opisuje ona swoje życie, doświadczenia i przekazuje przesłanie, które usłyszała od dusz w Czyśćcu ciepiących.

Poniżej tekst ze str. 119-124

SPOWIEDŹ

Co mówią dusze czyśćcowe na temat sakramentu pojednania - jeśli ten temat się pojawił?

Tak, tak, dusze wspominały o nim. Przeżywają wielki smutek z powodu współczesnego braku popularności tego sakramentu i jego zaniedbania. Jest on TAK WIELKIM darem od Boga, że TYLKO Szatan życzyłby sobie, by go zniszczyć. Powtórzę się, ale mam obawy, że w dużej mierze Szatan odniósł na tym polu sukces.

Spowiedź, jak powinno się nazywać ten sakrament, jest darem. Mając ten dar, powinniśmy być pełni radości, a NIE, jak sobie życzy tego Szatan, traktować go jak coś, czego powinniśmy się w jakikolwiek sposób obawiać. Nie trzeba się martwić, nie ma takiego grzechu do wyznania, o którym kapłan jeszcze nie słyszał. Dobry kapłan ma pełną świadomość, że on, z całą swoją wiedzą i doświadczeniem, jest o wiele większym grzesznikiem od ciebie. Chwila, gdy powierzamy Jezusowi nasze zranienia i słabości, to WIELKA radość dla Jezusa i każdego innego ducha z Nieba.

Dusze czyśćcowe mówią mi, że nie byłoby sześćdziesięciu procent depresji na świecie, gdyby ludzie korzystali z wielkiego daru tego sakramentu. Znowu się powtórzę, ale wielu lekarzy, firm farmaceutycznych i agencji zbankrutowałoby, gdyby każdy chodził regularnie do spowiedzi. Nasz Pan jest w stanie uratować i uzdrowić każdego, według swojej woli, jeśli tylko ludzie by Go o to prosili! Matka Boska mówiła, chyba w Medjugorje, że comiesięczna spowiedź uzdrowiłaby Zachód.

Spowiedź jest sakramentem niezrozumianym. Większość ludzi nie ma trudności, by odróżnić zło od dobra, ale sprawa się komplikuje, gdy rozeznanie dotyczy różnicy między czymś dobrym a czymś lepszym. Spowiedź nie jest tylko po to, byśmy wyznali, że obrabowaliśmy bank, ponieważ tak naprawdę niewielu z nas rabuje banki.

Dla większości z nas spowiedź istnieje po to, abyśmy szukali dróg do stania się lepszymi w oczach Boga. Co się zdarzyło w czasie ostatniego miesiąca, co mogłem uczynić w sposób bardziej święty? To takie pytania powinniśmy sobie zadawać - rzucam to wyzwanie każdemu, aby kiedyś mógł stwierdzić, że w danym miesiącu uczynił wszystko tak, jak zrobiłby to Jezus.

Pokora jest źródłem największych łask. Jezus obdarza największymi darami tych o skromnym sercu. Spowiedź za każdym razem przypomina nam o tej pokorze, której On sobie życzy, ABY móc obdarzyć nas ogromnymi darami.

Jak by Pani odpowiedziała tym licznym wiernym, którzy utrzymują - w całej szczerości - że nie potrzebują kapłana, aby pójść do spowiedzi? Że nie potrzebują wszystkiego mówić innej osobie, ale mogą wyznać wszystko bezpośrednio Bogu?

Jeśli taka logika byłaby prawdziwa, psychiatrzy i psychologowie nie mieliby takiego wzięcia. Zarówno najbystrzejsi, jak i najbardziej prości ludzie mogliby chodzić do tego samego kapłana i obaj byliby podobnie zadziwieni owocami i łaskami płynącymi z tego jakże krótkiego i darmowego spotkania z Jezusem. Każda istota ludzka ma tą samą potrzebę - by wyznać winę, a te wszystkie długotrwałe, rozwleczone i drogie terapie oraz spotkania grupowe nie byłyby w żaden sposób konieczne, jeśli tylko ludzie poszliby do Jezusa! Ponadto największe łaski nie pochodzą z terapii, nie pochodzą od lekarzy albo świeckich, pochodzą od Jezusa i TYLKO od Jezusa. Ludzie tak łatwo dają się sami sobie oszukiwać...

Czy nie myśli pan, że Ten, który na początku obdarzył nas życiem, jest ROWNIEŻ w stanie dać nam o wiele więcej niż czczą gadaninę pod tytułem „jak sobie radzić” w wykonaniu większości psychologów? Bóg z nimi. Większość z nich nie ma odwagi, by skonfrontować się z rzeczywistością grzechu, jakże więc mogliby skonfrontować się z rzeczywistością przebaczenia? Muszą żyć z kolejnych wizyt, a nasze niechodzenie do spowiedzi gwarantuje im następny duży samochód. Ich biznes kwitnie z powodu naszych grzechów, a przecież Jezus umarł, aby pokonać je i zmazać je na wieki wieków!

A co Pani odpowie, gdy ktoś wysunie argument, że Jezus nigdy nie nauczał o tym, iż trzeba chodzić wyznawać grzechy do konfesjonału?

To prawda, więc sugeruję, aby wyznali grzech kapłanowi na głos, w obecności innych. Chodzi o to, że trzeba wyznać grzechy na głos.

Jezus mówił „pokutujcie” - dzięki temu słowu zmazuje grzechy i dopiero w tym momencie Szatan traci dostęp do wiedzy o tych grzechach. Nie może już się chwycić tego konkretnego grzechu lub zaatakować człowieka przez to słabe lub uszkodzone ogniwo na linii Bóg - człowiek.

Ale to kapłan jest w konfesjonale, a nie Jezus.

Czy ma pan co do tego absolutną pewność? Pewna babcia we Włoszech zapragnęła zaprowadzić swojego ośmioletniego wnuczka na pierwszą spowiedź do Ojca Pio. Gdy przybyła do jego kościoła, była ze zrozumiałych powodów podekscytowana. Chłopiec poszedł do spowiedzi i wrócił cały promienny. Babcia wiedziała, jak wygląda Ojciec Pio. Był niski, okrągły i łysiejący, z bardzo ciemnymi oczami i w tamtym czasie miał około sześćdziesięciu pięciu lat. Mimo to babcia postanowiła zapytać wnuczka: „Powiedz mi, jak on wyglądał?”. Chłopiec odpowiedział spokojnie i szczegółowo: „Ach, był wysoki i postawny, z orzechowymi oczami, miał długie brązowe włosy i miał około trzydziestu lat”.

Pani żartuje!

Nie, takie rzeczy się zdarzają w miejscach świętych i pełnych modlitwy.

Pozwolę Pani przedstawić sytuację hipotetyczną i zadać wynikające z niej pytania. Przypuśćmy, że mamy dwie rodziny. Obie żyją w sposób rozsądny i cieszą się zdrowiem. Jedna rodzina chodzi do spowiedzi dość regularnie, a druga nie. Czy wynikną z tego jakieś różnice widoczne u dzieci czy wnuków? A jeśli tak, to jakiego typu będą te różnice?

Pierwsza rodzina zapewni sobie zdrową podstawę, aby z pokolenia na pokolenie być coraz bliżej Jezusa, natomiast druga rodzina będzie coraz bardziej obciążona licznymi ciężarami, których by nie było, gdyby ich przodkowie chodzili regularnie do spowiedzi. Te ciężary to będą zarówno choroby, jak i słabości, których dałoby się uniknąć. Zrównoważone i pełne pokory nastawienie pierwszej rodziny objawi się w sile i radości ich potomków, podczas gdy tamci pochodzący z drugiej rodziny będą o wiele bardziej narażeni na atak szatana.

CzyIi jest Pani zdania, że ludzie, którym się stale przypomina o ich grzesznej kondycji, są w ostatecznym rozrachunku zdrowsi niż ci, którzy nie mają takiej świadomości?

Tak! Dzięki pokorze wypływającej ze spowiedzi, modlitwy i wiernej miłości do Boga, która z nich pochodzi, siła i równowaga wzrastają tak bardzo, że w efekcie mamy zdrowszych ludzi. Zdrowszych emocjonalnie, psychicznie i fizycznie. Ma to potem również przełożenie na dalsze pokolenia.

Czyli przez miłość, modlitwę i spowiedź jesteśmy w stanie zagwarantować naszym dzieciom, wnukom i prawnukom lepsze zdrowie?

Tak, dokładnie tak. Dzisiejsza medycyna zanadto ogranicza się do naprawiania szkód. Gdyby dobrzy współcześni lekarze ze wszystkich dziedzin skoncentrowali swój czas i energię na prewencji, takiej prewencji, jakiej wymaga Dziesięć Przykazań, świat cierpiałby na ułamek tych chorób, na które cierpi obecnie. Taka medycyna prewencyjna nic nie kosztuje, a ponadto uświadamia nam ogromną miłość Boga względem człowieka. To nie żadna Boska gierka: Bóg raduje się, gdy mamy pokój w sercu i płynącą z niego radość. On nie pragnie niczego innego, jak widzieć nas szczęśliwych, wolnych i zdrowych!

Czy mogłaby więc Pani wyjaśnić rolę skruchy i pokuty w momencie śmierci?

Dobra spowiedź w duchu szczerej skruchy, odbyta w całkowitej szczerości, wymazuje naszą winę, ale nadal musimy za tę winę zadośćuczynić. Człowiek jeszcze nie uwalnia się całkowicie od tych grzechów. Ponadto aby uzyskać całkowite rozgrzeszenie, dusza musi być wolna od jakichkolwiek nałogów.

Tak więc jeśli, dajmy na to, umiera matka kilkorga małych dzieci, musi ona oddać wszystko do takiego stopnia, aby móc szczerze powiedzieć: „Boże, daję Ci wszystko, niech tylko spełni się Twoja wola”. To może być bardzo, bardzo trudne.

Uwolnienie polegające na spłaceniu każdego grosza, jak mówi Jezus, jest czymś, co dokonuje się między Bogiem a nami, między nami a bliźnimi, w dodatkowym zadośćuczynieniu i wolności od wszelkich nałogów z wyjątkiem przywiązania do samego Boga.

Czyli aby całkowicie uwolnić się od wszystkich grzechów, trzeba oprzeć się na trzech filarach, tak?

Tak. Najpierw jest warunek zadośćuczynienia Bogu, potem osobie, którą zraniliśmy - co zawsze jest powiązane z ranieniem siebie samego, w końcu zadośćuczynienie w formie modlitwy i dobrych uczynków. Grzech nie tylko musi być zmazany, ale również musimy za niego wynagrodzić.

Czy osoby niebędące katolikami lub chrześcijanami również powinny chodzić do spowiedzi?

Tak! Żaden dobry kapłan pragnący spełniać wolę Jezusa nigdy nie odeśle nikogo z kwitkiem. Ale jeśli jednak tak by się zdarzyło, radziłabym tej osobie rozejrzeć się jeszcze i pomodlić za tego kapłana, który ją odesłał. Niezależnie od tego, kim jest penitent, jak został wychowany lub skąd pochodzi, potrzebuje on tylko wyrazić głęboki żal za wszystko, co źle uczynił. Wkrótce ten penitent znajdzie kapłana według woli Jezusa. Mogę go o tym zapewnić. Chociaż osoby niebędące katolikami nie mogą przystępować do sakramentu pokuty, pójście do nieformalnej spowiedzi bardzo pomoże ich duszom. Ręczę za to, że nawet jeśli osoby niebędące katolikami tak uczynią, łaski spływające od Boga będą przeobfite.

powr�t

wszelkie prawa zastrzeżone - 2014 - www.mali-rycerze.pl

d&h www.f-ski.pl